Tijdens mijn dagelijkse ochtendroutine van nieuws swipen bleef mijn blik hangen bij een artikel van het AD, met de kop “Investeer in preventie van dementie.” Los van het feit dat het lekker rijmt en bekt leek het mij, zonder de inhoud nog gelezen te hebben, vooral een logische en sympathieke oproep. Het artikel beschreef dat enkele artsen, hoogleraren en andere deskundigen een oproep doen aan minister De Jonge van volksgezondheid om meer werk te maken van het ontwikkelen van preventieve maatregelen tegen dementie.
Nu zult u wellicht denken: “Wat heeft dit met duurzaam ondernemen te maken?”
Wat mij als duurzaam ondernemer vooral aansprak aan dit artikel, was dat mensen van binnen en buiten de (zorg)keten deze oproep doen. Het maatschappelijk vraagstuk “dementie” wordt dus multidisciplinair benaderd om tot integrale en adequate oplossingen te komen.
Is dat niet de kern van duurzaam ondernemen? Het samenbrengen van expertises, om te werken aan nieuwe oplossingen voor een maatschappelijk belang? Het zoeken van de juiste partners en het steeds blijven optimaliseren van je product of dienst voor maatschappelijke vraagstukken, levert waarde op voor zowel onderneming als omgeving. De belemmeringen die ik hierin ervaar zijn dat zowel (overheids)organisaties als ons economisch systeem een gefragmenteerde benadering hebben omtrent het komen tot oplossingen.
Kijkend naar mijn eigen ervaring binnen O3-effect, heeft deze gefragmenteerde benadering een beperkende invloed gehad op het vormgeven van onze ambitie, namelijk het innoveren van het (voortgezet) onderwijs voor duurzame ontwikkeling. Daar waar alle partijen (gemeenten, onderwijs, bedrijven) het gemeenschappelijk belang onderschreven, lukte het niet om ruimte te maken voor het verkennen van nieuwe vormen van onderwijs voor duurzame ontwikkeling. Er werd aanbodgericht en geschot gewerkt. Door het leidende systeem werden mogelijke financieringen, samenwerkingen en adequate oplossingen uitgesloten.
Naar aanleiding van het advies van enkele ondernemers binnen UCo om concrete voorbeelden te bouwen, hebben we met behulp van crowdfunding Lab 18 gestart. Hier werken inmiddels leerlingen en docenten van vier scholen uit Utrecht samen met lerarenopleiders en bedrijven aan een onderwijsprogramma, dat kennis over duurzame ontwikkeling over moet dragen. In dit geval kozen de aanwezigen samen voor het thema verduurzaming van FC Utrecht. Afgelopen donderdag zaten de gemeente (Tom Fikkert), FC Utrecht (Frans van Seumeren) en CVB van de NUOVO scholengroep (Leon de Wit) aan tafel om het team te jureren. Lab18 is een experiment waarin multidisciplinaire samenwerking vorm krijgt, vanuit een gezamenlijke urgentie. Het biedt een platform aan verschillende experts en heeft betekenis voor het onderwijs en duurzame ontwikkeling. Zonder persoonlijke (financiële) investering, doorzettingsvermogen en creativiteit zou dit er niet zijn geweest.
Kortom, zou het niet mooi zijn geweest als er in het AD stond: “Preventie van instabiele toekomst; ruimte voor duurzaam ondernemen.” En het artikel beschreef hoe verschillende ondernemers, hoogleraren en andere deskundigen een oproep doen aan de verschillende ministers om vanuit gehelen te denken en vraaggestuurd en multidisciplinair samen te werken. Dat biedt de ruimte aan duurzaam ondernemen en de experimenteerfase die daar bij hoort.
Guido Bastiaans
Jacomijn de Vries en Guido Bastiaans vormen samen O3-Effect; samen bouwen aan onderwijsinnovatie voor duurzame ontwikkeling